Antyczne miasteczka wokół Foggi: Lucera, Troia, Manfredonia

Jako że okolice Foggi mają bardziej historyczne korzenie niż sama dzisiejsza stolica prowincji postanowiłam je także odwiedzić.

 

Lucera - fryderykowy zamek z mostem i rzymski amfiteatr

30-tysięczna dziś Lucera, część dawnej Daunii, słynie przede wszystkim z XII-wiecznej gotyckiej katedry oraz z XIII-wiecznego zamku z mostem wybudowanego na zlecenie wspominanego już na tym blogu Fryderyka II.

 

 

W miasteczku jest także rzymski amfiteatr Augusteo - jeden z najstarszych na południu Włoch (jest np. starszy od rzymskiego Colosseum) - niestety był zamknięty:/

I dużo miejsca na urocze wolne spacery:

 

 

 

Troia - senny spokój małego miasteczka

Jeszcze starsza od Lucery (prawdopodobnie założona przed wojnami punickimi, a dopiero potem skolonizowana przez Rzymian) sąsiednia Troia jest jeszcze mniejsza i w zasadzie - poza przepiękną XI- wieczną konkatedrą -  niewiele tam do zobaczenia, ale podobał mi się senny klimat miejscowości:

 

 

 

 

 

Portowa Manfredonia

Manfredonia to zupełnie inna bajka, jako że - w odróżnieniu od położonych zwykle na wzgórzach dawnych osad warownych  - to miasteczko portowe (najbliższe Foggii miasteczko nadmorskie;))

 

 

 

Swą nazwę miasteczko zawdzięcza Manfrediemu di Sicilia - synowi Fryderyka II, bowiem to on miał je założyć. Na terenach starożytnego miasta Siponto zresztą, które to właśnie w owym czasie  (w XII w), za sprawą trzęsień ziemi, popadało w ostateczną ruinę. Manfredi trafił tam w drodze na polowanie na półwyspie Gargano i - widząc niedolę mieszkańców - postanowił im odbudować miasto kawałek dalej. Dzięki strategicznemu położeniu i statusowi wolnego portu Manfredonia szybko zyskała na znaczeniu. Oczywiście - w duchu fryderykowym - nie zabrakło i obronnego zamku ;)

A w planach na najbliższy weekend Monopoli i Polignano a Mare. Znaczy ruszam na południe, w sąsiednią prowincję :)

Bella Foggia, czyli zwiedzanie miasta, w którym studiuję

Przyszedł wreszcie czas na zwiedzanie samej Fogii. Zorganizowane nam przez lokalny oddział ESN (czyli międzynarodowej organizacji studenckiej).

Włoski 'spichlerz' i Madonna w płomieniach, czyli krótka historia Foggi

Sama nazwa tego 150-tysięcznego miasta, w którym obecnie studiuję wzięła się od łacińskiego fovea, czyli zbożowy spichlerz. Okoliczne nizinne okolice ogólnie nazywane są włoskim tavoliere (znaczy stołem). To stąd pochodzi większość włoskiej oliwy, o innych płodach ziemi nie wspominając. Miasto założyli podobno wieśniacy, którzy zobaczyli obraz Madonny z trzema płomieniami (te płomienie do dziś są w herbie miasta). Potem znalazło się pod wpływami sycylijskimi (z Fryderykiem II - o którym uczę się nawet na zajęciach z literatury włoskiej, a który upodobał sobie Foggię tak, iż wybudował tu swój zamek, a do 18 wieku także w Foggii spoczywało jego serce - na czele), a od 19 wieku stało się częścią świeżo powstałych Włoch. Z czasem niestety straciło swą pozycję, a dodatkowo było niszczone kolejnymi trzęsieniami ziemi, a pod koniec drugiej wojny światowej - jako istotny łącznik między południem a północą Włoch - bombardowaniami aliantów.

Duomo i Madonna dei Sette Veli

 

Z 12 wieku (czyli okresu wpływów sycylijskich) pochodzi najciekawsza chyba rzecz w Foggi, czyli miejscowa katedra (po włosku Duomo). Z marmurowym ołtarzem z wizerunkiem Madonny dei Sette Veli (czyli 7 woali). Jak nam wyjaśniono w trakcie oprowadzania, gdyby ktoś odsłonił te jej siedem welonów  - oślepłby. Katedra jest w połowie romańska, w połowie barokowa i zaskakująco prosta w środku. Prosta i elegancka.

 

 

Owa Madonna dei Setti Veli

 

Museo Civico i Teatro Umberto Giordano

 

Poza tym zwiedziliśmy też niewielkie ale dość ciekawe miejscowe Museo Civico. Trzypokojowa struktura przedstawia historię miasta i okolic oraz życie codzienne jego mieszkańców od czasów neolitycznych po XIX wiek. Sporo jest więc różnych znalezisk archeologicznych oraz klejnotów,  bibelotów czy obrazów otrzymanych w darze od miejscowych rodzin.

Zobaczyliśmy także wybudowany w początkach XIX wieku (jeszcze w czasach, gdy to Foggia pozostawała pod wpływami neapolitańskimi) miejscowy teatr imienia słynnego urodzonego tu kompozytora Umberto Giordano.  

Fortepian mistrza

Koniecznie muszę przyjść do tej sali na jakiś spektakl...

Apulia portowa na północ od Bari: Barletta i Trani

Korzystając z ładnej pogody i wolnego dnia na uczelni  postanowiłam wybrać się na pierwszą małą wycieczkę do dwóch pobliskich nadmorskich miejscowości: Barletty i Trani.  Obie znajdują się na trasie kolejowej Foggia-Bari.

 

Zamek, kolos, port i inne zaułki Barletty 

 

Prawie 100-tysięczna Barletta to jedno z najstarszych miast w Apulli. Dawno temu odbyła się tu sławna bitwa pomiędzy Rzymianami i Kartagińczykami - pod wodzą Hannibala. Później miasto było twierdzą normandzką (z tej epoki pochodzi słynny zamek obronny Castello Svevo), bazą dla żołnierzy wyjeżdżających do Ziemi Świętej i włoską stolicą krzyżowców. Jedną z wizytówek miasta jest słynny, ponad 5-metrowy Kolos z Barletty [zdjęcie po prawo], który jest prawdopodobnie pomnikiem jednego z cesarzy rzymskich (nie do końca jest pewne którego).

Mnie jednak, jak zwykle najbardziej zachwyciły włoskie wąskie uliczki i kameralna atmosfera miasta.

Miejscowe Duomo, czyli Katedra:

A oto i Castello Svevo i nadmorskie plenery miasta"

I dawna brama portowa:

 

Trani - "perła Adriatyku" z katedrą i zamkiem na wybrzeżu

O połowę mniejsze - nazywane 'perłą Adriatyku' i słynne ze średniowiecznej diaspory żydowskiej (dzielnica Giudecca) - Trani jest jeszcze spokojniejsze.  Dotarłam tam pod wieczór, stąd przepiękną miejscową romańską katedrę (Cattedrale di San Nicola Pellegrino), imponujący zamek Fryderyka II i portowe wybrzeże oglądałam już o zmierzchu :)

Jak dojechać?

• Do Barletty: pociągiem Trenitalia z Bari (40-50')
  

•  Do Trani:  pociągiem Trenitalia z Bari(30-40')

Trasa jest ta sama (Bari-Foggia), Trani jest ciut wcześniej.

Quando sei a Puglia fai come i Pugliesi, czyli sztuka adaptacji

Wiedziałam, że tak będzie. Znaczy, że jak przyjadę na miejsce to przez pewien czas blog pójdzie w odstawkę, bo inne rzeczy zaabsorbują mnie bardziej. Adaptacja w nowym miejscu (w sensie i kraju i mieszkania), na nowej uczelni, a to wszystko w klimacie włoskiego festina lente (czyli po polsku: robota nie zając, nie ucieknie:P). Zatem po tygodniu wciąż sporo rzeczy jeszcze nie ustalonych (z dostępem do netu i harmonogramem zajęć na czele:/).  Ale wiedziałam, na co się piszę i - mimo wszystko - bilans ogólny wychodzi mi jednak chyba na plus. Znaczy ‘kupuję’ Włochy w pakiecie, z całym ‘dobrodziejstwem inwentarza’;)  Czyli m.in. ze:

• Siestą

Na północy Włoch nie było to tak widoczne, tu w Apulii sjesta jest święta, co oznacza, że nawet teraz, gdy wcale nie jest jeszcze za ciepło w godzinach popołudniowych (od mniej więcej 13-14 do 16-17) zamiera życie i zamykane są wszystkie sklepy i większość barów/kawiarni. To nie znaczy, że nie da się już kupić nawet butelki wody – w wielu miejscach są automaty samoobsługowe: z napojami, przekąskami, kanapkami itp.

•  Włoskim poczuciem czasu

Tak, jest specyficzne. Im się prawie nigdy nie spieszy:P Jak ci powiedzą, że odezwą się jutro to mogą to zrobić i za tydzień. Trzeba się przyzwyczaić (a na nabranie dystansu pomagają wino czy lody^^)

•  Włoską głośnością

Moja współlokatorka wróciła z wizyty na lokalnym targu z lekka przerażona, że tam tak krzyczą:P Ja wyszłam zachwycona atmosferą miejsca, która nie byłaby taka sama bez tego nawoływania sprzedawców:D

•  Słabą znajomością angielskiego

Nie da się ukryć, że Włosi specjalnymi lingwistami nie są (chociaż wielu Anglików/Amerykanów też zna tylko swój język. No ale ich jest ten międzynarodowy, to im się tak nie wytyka, że powinni znać jeszcze jakiś inny:P) Na moich jedynych zajęciach prowadzonych po angielsku (i przez native speakera) jest tylko kilka osób, bo się studenci ponoć boją tego przedmiotu (mało że po angielsku, to jeszcze lingwistycznie:P). Wykładowca znający angielski niekoniecznie oznacza tu podobny standard znajomości jak u nas (osobiście uznałam to za dodatkową motywację do porozumiewania się bardziej po włosku:P). Z drugiej strony (żeby tak zabrzmieć rozprawkowo^^) w zasadzie w każdym pociągu regionalnym można usłyszeć komunikaty tyczące trasy pociągu nie tylko po włosku, ale także po angielsku (co nie wydaje mi się standardem np. w Polsce)

•  Życzliwością i gościnnością

Absolutnie cudowna sprawa. Wydaje mi się, że jednak w Polsce przy kupowaniu czegoś nie słyszy się aż tylu grzecznościowych zwrotów co tutaj. Są też takie sytuacje jak np. moja wizyta w lokalnym (ale samoobsługowym, znaczy nie takim całkiem malutkim) sklepie, gdy to skusiłam się na pewną mrożonkę. Przy kasie sprzedawczyni mówi mi, że to jest offerta (czyli promocja) i mogę wziąć drugie opakowanie gratis. Z myślą, że nie będę teraz robić zamieszania (wstrzymywać kasy) odpowiadam, że jedno opakowanie mi wystarczy.  ‘Ale nie, to jest offerta, proszę iść i wziąć drugie’. Co było robić: wróciłam do chłodni, wzięłam i wróciłam. Ku widocznemu zadowoleniu sprzedawczyni (i bez śladu zniecierpliwienia ze strony kolejnych osób oczekujących już przy kasie). Tego raczej w Polsce nie uświadczy (ale to i ten czas, który oni tu zawsze mają…)

O tym jak to wszystko przekłada się i na warunki uczelniane napiszę więcej osobno – jak zbiorę i więcej doświadczeń z profesorami (jak na razie wrażenia są bardzo miłe, w efekcie czego grozi mi nadmiar zajęć i ECTSów:P)