Dzisiaj dowód na to, że najprostszy tekst nie zawsze jest najprostszy do tłumaczenia. Po dwóch poważniejszych tekstach (Fabrizio i Diodato) postanowiłam wziąć się za prościutką piosenkę o nieszczęśliwej (tytuł mówi wręcz o przeklętej) miłości. 'Przestałaś mnie kochać, ale ja ciebie nie. Cierpię i chcę być znów z tobą' itp itd. Banał, czyż nie? Będzie znaczy prosto językowo. Czyli łatwiej do przekładu. A guzik. Okazało się, że przy takim tekście trzeba się dużo bardziej namęczyć, żeby efekt końcowy nie brzmiał totalnie durnie:P Czy mi wyszło? Oceńcie sami.
Piosenka pochodzi z filmu 'L'amore fa male' (czyli 'miłość szkodzi'). Takiego obyczajowego średniaka. Za to utwór cały czas na mojej smartfonowej playliście :)
Mija dzień po dniu, godzina za godziną
a ma dusza wciąż pogrążona w melancholii.
Odeszłaś i nie wiem, o co chodzi
z tą przeklęta miłością z tysiącem pytań 'dlaczego',
a czas, wiesz? Wiesz, że leci.
Ale jakąż jesteś udręką, mój skarbie
z przyjemnością, jaką mi przynosisz,
radością, cierpieniem i tyloma kłopotami...
Ale będziemy się znów kochać, aż nas zaboli
i śpiewać o miłości, dokąd będzie nas słychać
i damy tej miłości czas na marzenia.
Ja bez ciebie?
Nie, nie mógłbym dłużej żyć, śmiać się...
Mija dzień po dniu, godzina za godziną,
życie na karuzeli, a serce zawsze gna.
Nie żyw urazy i wróć do mnie,
przeklęta miłość mieniąca się kolorami,
a czas, wiesz? Wiesz, że leci.
Ale jakąż jesteś udręką, mój skarbie
z poczuciem straty, jakie mi przynosisz,
łzami, krwią i tyloma kłopotami...
Ale będziemy się znów kochać, aż nas zaboli
i śpiewać o miłości, dokąd będzie nas słychać
i damy tej miłości czas na marzenia.
Ja bez ciebie?
Nie, nie mógłbym dłużej żyć, śmiać się...
Mija dzień po dniu, godzina za godziną
a ma dusza wciąż pogrążona w melancholii.
Odeszłaś i nie wiem, o co chodzi
z tą przeklęta miłością z tysiącem pytań 'dlaczego',
a czas, wiesz? Wiesz, że leci.
Ale jakąż jesteś udręką, mój skarbie
z przyjemnością, jaką mi przynosisz,
radością, cierpieniem i tyloma kłopotami...
Ale będziemy się znów kochać, aż nas zaboli
i śpiewać o miłości, dokąd będzie nas słychać
i damy tej miłości czas na marzenia.
Ja bez ciebie?
Nie, nie mógłbym dłużej żyć, śmiać się...
Mija dzień po dniu, godzina za godziną,
życie na karuzeli, a serce zawsze gna.
Nie żyw urazy i wróć do mnie,
przeklęta miłość mieniąca się kolorami,
a czas, wiesz? Wiesz, że leci.
Ale jakąż jesteś udręką, mój skarbie
z poczuciem straty, jakie mi przynosisz,
łzami, krwią i tyloma kłopotami...
Ale będziemy się znów kochać, aż nas zaboli
i śpiewać o miłości, dokąd będzie nas słychać
i damy tej miłości czas na marzenia.
Ja bez ciebie?
Nie, nie mógłbym dłużej żyć, śmiać się...
