Z tegorocznych sanremowych piosenek jakoś nic mi nie wpadło do ucha, za to wciąż chętnie słucham zeszłorocznych. To wtedy odkryłam też Diodato, którego piosenka (w jedynie słusznej wersji z trąbką Roya Paci) idealnie oddaje moją filozofię życiową carpe diem, którą to najpełniej udało mi się realizować na południu Italii. Gdzie żyje się właśnie naprawdę: 'tu i teraz', bez nadmiernej pogoni za nie-wiadomo-czym i bardziej wśród ludzi niż techniki. Ponieważ zaś ta piękna piosenka nie doczekała się dotąd polskiego tłumaczenia - a tekst jest tu kluczowy - postanowiłam je zrobić.
Mówisz, że powrócimy do patrzenia w niebo,
Podniesiemy głowy znad komórek,
Dopóki oczy dadzą radę patrzeć,
Gapienie się na księżyc ci wystarczy.
I mówisz, że powrócimy do prawdziwych rozmów,
Gdzie niepotrzebna jest klawiatura.
I spacerowania godzinami po ulicach,
Aż do ukrycia się w mroku wieczoru.
I mówisz, że nigdy nie zaakceptujemy starzenia się,
Przymusowej zmiany planów i perspektyw
I tej pogoni przez całe życie
Za tchórzliwym cieniem alternatyw.
I mówisz, że wcześniej czy później znajdziemy odwagę,
Aby żyć tak naprawdę,
Bez gonienia za kolejnymi złudzeniami.
Zrozumieć, że 'teraz' to wszystko, co dostaniemy
Zrozumieć, że 'teraz' to wszystko, co dostaniemy
Zrozumieć, że 'teraz' to wszystko, co dostaniemy
Mówisz, że powrócimy znów do uczuć,
Emocji chwytających nas za gardło,
Kiedy stajesz się częścią historii,
Dopóki zachowamy je w pamięci.
I mówisz, że wcześniej czy później znajdziemy odwagę,
Aby żyć tak naprawdę,
Bez gonienia za kolejnymi złudzeniami.
Zrozumieć, że 'teraz' to wszystko, co dostaniemy
Zrozumieć, że 'teraz' to wszystko, co dostaniemy
Zrozumieć, że 'teraz' to wszystko, co dostaniemy
I ty, uosobienie tej odwagi,
Odmowy przyznania kiedykolwiek że,
Odmowy zrozumienia że,
'teraz' to wszystko, co dostaniemy,
'teraz' to wszystko, co dostaniemy.
Zrozumieć, że 'teraz' to wszystko, co dostaniemy,
'teraz' to wszystko, co dostaniemy.
Mówisz, że powrócimy do patrzenia w niebo...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz